The diabetic kidney in obesity has run out of oxygen: focus on sex differences

Meer kennis vergaren over diabetisch-nierziekte (DKD). Bepalen of nierhypoxie kan worden aangewezen als een aanpasbare pathogene factor in vroege DKD, de rol van visceraal vetweefsel (VAT) hierin onderzoeken, en nagaan of plasmametabolieten die nierhypoxie weerspiegelen mensen met een risico op progressieve DKD kunnen identificeren.

Diabetische nierziekte (DKD) heeft een grote invloed op de morbiditeit en mortaliteit bij mensen met diabetes, waarbij de ziekte bij vrouwen langzamer verloopt. Diabetes is wereldwijd de grootste oorzaak van nierfalen (ESKD). DKD moet in de vroegste fase worden gestopt, maar door de beperkte inzichten in het ziektebeeld zijn de behandelingsopties beperkt. De onderzoeker gaat zich richten op een nieuw ziektemechanisme, nierhypoxie, gebaseerd op sterke data uit een pilot. De studie maakt verder gebruik van een geïntegreerde biologische benadering met behulp van diepgaande, klinische fenotypering inclusief beeldvorming, gecombineerd met moleculaire weefselanalyses en plasma metabolomics, waarvan de resultaten direct worden gevalideerd in beschikbare cohorten. Gezien het verband tussen viscerale adipositas en DKD, veronderstelt de onderzoeker dat het metabolisch-actieve viscerale vetweefsel (VAT) de nieroxygenatie belemmert via hormoonafscheiding, wat mannen mogelijk meer treft dan vrouwen.

Het huidige voorstel heeft de volgende opzet: (1) het bevestigen van nierhypoxie bij mannen en vrouwen met T2D versus controles zoals beoordeeld door BOLD-MRI en onderzoeken of nierhypoxie te verhelpen is door VAT reductie na bariatrische chirurgie; (2) het onderzoeken van het verband tussen VAT genexpressie en nierhypoxie, met de nadruk op de rol van glomerulaire hyperfiltratie en substraatmetabolisme als belangrijkste determinanten van nierzuurstofverbruik; (3) plasma metaboliet(en) te identificeren die nierhypoxie weerspiegelen en vervolgens de waargenomen metaboliet(en) te relateren aan nierziekteprevalentie en ziekteprogressie in de grote HELIUS cohortstudie, met behulp van een geslachtsgerichte benadering; (4) Ten slotte worden de effecten van de belangrijkste plasmametabolieten op niercellen in vitro bestudeerd met de nadruk op nierschade, markers van weefselhypoxie en niermitochondriale functie om meer causaal bewijs te verkrijgen voor een rol van deze metabolieten in ziekteprocessen en te werken aan nieuwe therapieën.

Klinisch onderzoek, fundamenteel onderzoek, identificatie, biopt, biomaterialen, risicogroepen, diabetes, diabetische nierziekten, nierfalen, man-vrouw verschillen