Single-cell RNA sequencing of Polyomavirus BK (BKPyV)-specific CD8+ memory T cells to uncover underlying mechanisms of the failing immune response during BKPyV-induced interstitial nephritis of the renal allograft

Onderzoeken hoe de T-celreactie tegen Polyomavirus BK (BKPyV) werkt en waarom dit mechanisme tekortschiet in niertransplantatiepatiënten met BKPyV nefritis. Met behulp van deze kennis een diagnostische tool en behandeling ontwikkelen.

Junior Postdoc Grant

Niertransplantatie is de beste behandeling van nierfalen en niertransplantatiepatiënten krijgen afweeronderdrukkende medicijnen om afstoting van de transplantatienier door het eigen afweersysteem te voorkomen. Deze medicijnen verzwakken echter ook de bescherming tegen ziekteverwekkers, zoals virussen. Virussen die in gezonde mensen geen probleem veroorzaken vormen door deze medicijnen wel een probleem voor niertransplantatiepatiënten.
Polyomavirus BK (BKPyV) is bij gezonde mensen vaak in een soort slaaptoestand in de nier aanwezig zonder dat het virus reactiveert. Door afweeronderdrukkende medicatie kan dit virus regelmatig opnieuw reactiveren waardoor de donornier schade leidt die uiteindelijk kan leiden tot verlies van de nier in een deel van de patiënten. De enige strategie om orgaanverlies te voorkomen berust momenteel op het verlagen van de afweeronderdrukkende medicatie om het eigen afweersysteem de kans te geven het virus opnieuw te controleren.
Onlangs is ontdekt dat de BKPyV-specifieke T-celreactie (een groep witte bloedcellen die in staat is om heel specifiek het virus aan te vallen) tekortschiet in patiënten met BKPyV-nierontsteking. Het is nog niet bekend waarom dit zo is. De onderzoekers zullen met behulp van een nieuwe techniek, (single-cell RNA sequencing), de moleculaire mechanismen die zich in deze BKPyV-specifieke T-cellen afspelen, in beeld brengen. Het doel is om inzicht te verkrijgen in verschillen tussen de afweerreactie in gezonde volwassenen, transplantatiepatiënten met een nierontsteking als gevolg van de virusinfectie, en transplantatiepatiënten met een succesvolle reactie tegen het virus.
Dergelijke kennis kan helpen bij het ontwikkelen van een diagnostische tool die patiënten met een hoger risico op een BKPyV-nierontsteking in een vroeg stadium kan identificeren. Daarnaast willen de onderzoekers deze kennis op de lange termijn ook gebruiken om nieuwe behandelvormen te ontwikkelen die gericht zijn op het herstellen van de T-celreactie om (functie)verlies van de donornier tegen te gaan.

Doelstellingen:
1. Bepalen van de moleculaire opbouw van BKPyV-specifieke T-cellen in de circulatie en in transplantatienieren van niertransplantatiepatiënten.
2. Identificeren van verschillen tussen de BKPyV-specifieke T-celreactie in (a) transplantatie patiënten die niet in staat zijn om het virus te controleren en een BKPyV-geïnduceerde nieronsteking ontwikkelen; (b) patiënten die in staat zijn om het virus zelf weer onder controle te krijgen; (c) patiënten met een stabiele nierfunctie (geen traceerbare virusload) hebben; en (d) in gezonde volwassenen.
3. Identificeren van specifieke moleculaire mechanismen die ten grondslag liggen aan een falende BKPyV-specifieke T-celreactie in patiënten die een BKPyV nierontsteking ontwikkelen

Soort: Fundamenteel, klinische, onderzoek met mensen.
Onderwerp: Polyomavirus BK (PKPyV), nefritis (nierontsteking), niertransplantatie, T-celreactie.