Can Interleukin-37 restrain inflammation and rejection of the transplanted kidney?

Het ophelderen van de rol van interleukine-37 in het ontstaan van ischemie-reperfusieschade in de nier. Het onderzoeken of interleukine-37 deze schade remt. Uiteindelijk nieuwe vormen van behandeling van ischemie-reperfusieschade.

Kolff Junior Postdoc Beurs

Transplantatie is de beste behandelingsmethode voor patiënten met eindstadium nierfalen. De belangrijke problemen zijn het beschadigen van de donornier door ischemie en reperfusie (I/R, stoppen en weer op gang komen van de doorbloeding tijdens de operatie) en acute afstoting. Beide processen zijn risicofactoren voor de functie van de getransplanteerde nier op korte en lange termijn.

Belangrijk in het ontstaan van I/R-schade is de activering van het aangeboren immuunsysteem (afweerstoffen en -cellen die niet specifiek op ziekteverwekkers reageren), wat leidt tot hevige ontstekingsprocessen. Deze kunnen onder andere het adaptieve afweersysteem (zoals T-cellen en B-cellen) activeren en zo een afstotingsreactie in gang zetten.

De interleukine-1-familie is een groep van elf overwegend ontstekingsbevorderend cytokines (signaalmoleculen). Interleukine-37 (IL-37) maakt hiervan deel uit. Uit recent onderzoek blijkt dat IL-37 een krachtige remmer is van de aangeboren afweer en de activatie van de adaptieve afweer reguleert. IL-37 komt tot expressie in afweercellen en in epitheliale cellen zoals cellen van de nierbuisjes.

De hypothese luidt dat IL-37 een belangrijke regulator is van zowel de aangeboren als adaptieve ontstekingsreacties die optreden in een getransplanteerde nier. Het project zal onderzoeken of IL-37 een nieuw aangrijpingspunt kan vormen voor behandeling van I/R-schade en remmen van de afweerreactie (muismodel).

Vraagstelling.
1. Wat is de expressie van IL-37 in de nier en wat is de functionele rol in de I/R?
2. Wat is het effect van endogeen/exogeen IL-37 op de functionele respons van zowel nierepitheelcellen als verschillende ontstekingscellen?
3. Heeft IL-37 therapeutische potentie tijdens IR-schade in de nier?

De resultaten van dit onderzoek laten zien dat interleukine-37 (IL-37) zorgt voor een licht verminderde ontstekingsreactie in de nier na ischemie en reperfusie (I/R) in diermodellen. Dit leidde echter niet tot een beschermend effect tegen het optreden van I/R schade in de nier. Daarnaast was er geen beschermend effect van IL37 tegen experimentele nierschade veroorzaakt door een shock.

Op celniveau verminderde endogene (van binnenuit) expressie van IL-37 de ontstekingsreacties van zowel nierepitheelcellen (buitenbekleding van niercellen) alsook van verschillende typen ontstekingscellen. In de gebruikte diermodellen bleek er echter geen beschermende werking van IL-37 te zijn tijdens het optreden van nierschade.

Concluderend, in dit project is niet op overtuigende wijze aangetoond dat IL-37 een aangrijpingspunt vormt voor het verminderen van de ontstekingsreacties die plaatsvinden in een beschadigde nier, om zodoende een nieuwe behandeling voor I/R schade te ontwikkelen. Toekomstig onderzoek zal moeten uitwijzen hoe relevant deze IL-37-gemedieerde ontstekingsremmende effecten zijn voor acute nierschade.

Soort: Cellijnen, dieronderzoek; fundamenteel/toegepast, niet-klinisch
Onderwerp: Ischemie-reperfusieschade, aangeboren immuunsysteem, interleukine-37