A sweet deal: repurposing SGLT2-inhibitors for renal hypomagnesemia

Bewijzen dat SGLT2-remmers magnesiumtekort bij HNF1B-geassocieerde nierziekte verminderen en onderzoeken hoe deze middelen dat doen.

Magnesiumtekort komt voor bij mensen met zeldzame nierziekten, maar ook na niertransplantatie en na chemotherapie. Een laag magnesiumgehalte in het bloed (hypomagnesie¨mie) kan klachten veroorzaken zoals spierkrampen, spasmen, trillen, krachtsverlies, hartritmestoornissen, gewrichtsklachten, depressie en epilepsie. Langdurige hypomagnesie¨mie verhoogt het risico op hart- en vaatziekten. Magnesiumtabletten zijn op dit moment de enige behandeling. Maar deze veroorzaken helaas vaak diarree en beperken daardoor de behandeling. Bij 2 op de 3 mensen lukt het dan ook niet het magnesiumgehalte te normaliseren. Een betere behandeling zou zijn om de nieren te stimuleren meer magnesium vast te houden.

De onderzoekers vermoeden dat SGLT2-remmers een goede behandeling zijn voor magnesiumtekort bij HNF1B-geassocieerde nierziekte. SGLT2-remmers zijn nieuwe geneesmiddelen die de nieren meer suiker laten uitplassen door een natriumglucose-transporteiwit in de nierbuisjes te remmen. SGLT2-remmers worden sinds kort gebruikt om nierschade door diabetes te verminderen. SGLT2-remmers hebben meer gunstige effecten dan alleen op suiker en worden daarom nu ook ingezet bij andere aandoeningen zoals hartfalen. In grote studies bleek dat SGLT2- remmers ook het magnesiumgehalte verhogen. Een recente publicatie liet zien dat SGLT2-remmers bij 3 patiënten met HNF1B-geassocieerde nierziekte het magnesiumgehalte sterk verhoogde, met als gevolg minder klachten. De onderzoekers willen een systematische studie doen om dit effect definitief te bewijzen.

HNF1B-geassocieerde nierziekte is zeldzaam en daarom is een grote klinische studie niet haalbaar. In plaats daarvan wordt de N=1 trial studie-opzet gebruikt. De N=1 trial is een onderzoeksmethode waarbij de principes van grote gerandomiseerde studies worden toegepast binnen e´e´n persoon. Daarbij wordt persoonsgericht onderzocht of SGLT2-remmers werken bij één individu. Achteraf worden de afzonderlijke N=1 trials samengevoegd om conclusies over de groep te trekken. In dit onderzoek wordt de SGLT2-remmer empagliflozine gebruikt, die nu al gebruikt wordt bij mensen met diabetes. De deelnemers zullen afwisselend behandeld worden empagliflozine of een placebo. Het primaire eindpunt is het magnesiumgehalte in het bloed. Secundaire eindpunten zijn magnesiumverlies via de urine en patie¨ntgebonden uitkomstmaten (PROMs). Het mechanisme waarmee SGLT2-remmers magnesiumverlies verminderen wordt onderzocht in muizen die HNF1B in de nier missen. Deze dieren zullen behandeld worden met dezelfde SGLT2-remmer. Vervolgens kunnen de onderzoekers door toediening van gelabeld magnesium kijken waar in de nierbuisjes magnesium wordt opgenomen.

https://nierstichting.nl/nieuws/2021/02/bestaand-medicijn-tegen-magnesiumtekort-bij-zeldzame-nierziekte/

Soort: klinisch onderzoek, validatie in modelsystemen, dieronderzoek
Onderwerp: magnesiumtekort, hypomagnesie¨mie, SGLT2-remmers, HNF1B-geassocieerde nierziekte