Strijden tegen nierschade: 'Voor mijn oma en tante'

Cystenieren. Een erfelijke ziekte die zowel de oma als de tante van Rosalie heeft getroffen. Voor Rosalie’s oma werd het uiteindelijk fataal. “Mijn oma kreeg ooit een donornier, maar die werd na 5 jaar afgestoten. Verder heeft ze veel moeten dialyseren. Ze was eigenlijk altijd ziek. De bijwerkingen van alle medicatie hebben haar uiteindelijk het leven gekost.”

Wie ben je: Rosalie Schouten uit Weesp
Wat doe je: Ik volg de kappersopleiding in Amsterdam. En ik collecteer voor de Nierstichting
Waar strijd je voor: Ik strijd voor mijn oma en tante

Verlies en hoop
De oma van Rosalie is uiteindelijk maar 57 jaar geworden. “Mijn moeder vertelt wel eens hoe zwaar dit voor haar is geweest. Oma overleed toen ik 9 weken oud was, en ik heb haar dus nooit leren kennen.” Met de tante van Rosalie gaat het gelukkig een stuk beter. “Dat is blijkbaar een heel verschil met mijn oma. Mijn tante is nu 51 en kan op dit moment nog alles doen. Maar je hoopt gewoon dat het zo blijft.”

Collecteren voor een betere toekomst
De 18-jarige heeft al heel wat ervaring met collecteren voor de Nierstichting. “Toen mijn moeder vroeg of ik mee wilde lopen met de collecte voor de Nierstichting, hoefde ik niet lang na te denken”, vertelt Rosalie. “Voor mijn oma is het te laat, maar voor nierpatiënten zoals mijn tante helpt onderzoek hun leven te verbeteren.”

Hele gezin in actie
Rosalie is niet de enige in het gezin die collecteert. Haar moeder is er ooit mee begonnen, waarna haar zus en vader ook volgden. “Eerst ging ik altijd met m’n moeder mee. Maar nu heb ik m’n ‘eigen’ collectebus en ga ik alleen de deuren langs. We doen het echt voor nierpatiënten om hun leven te verbeteren. Omdat we bij mijn oma en tante zien wat de gevolgen zijn.”
“Ik geef ook in mijn collectebus," vertelt Rosalie. “Gewoon omdat ik het heel belangrijk vind dat er meer onderzoek komt. Daardoor kunnen hopelijk meer nierpatiënten geholpen worden!”

Lees waarom deze mensen ook strijden tegen toenemende nierschade.