Gered door anonieme nierdonor

Een jaar geleden zag de toekomst van Monique Wedekind (nu 52) er heel anders uit. Met bloedgroep O, cystenieren en een afnemende nierfunctie kwam een levenslange verbintenis met een dialyseapparaat heel dichtbij. Vorig jaar deed ze via Facebook een oproep voor een donornier in een ultieme poging om een geschikte donor te vinden.

Het bracht haar veel publiciteit, maar van een daadwerkelijke redding was geen sprake. Die kwam via een omweg. Een artikel in het Noordhollands Dagblad zette mensen aan het denken, waardoor nu ook iemand anoniem een nier heeft afgestaan.

Schijnzwangerschap
Vier nieren draagt ze nu in haar lichaam. Twee van haarzelf, een van haar man (van een operatie in begin 2018 die door schijnzwangerschap is afgestoten). In haar lichaam zijn slapende cellen aanwezig die tijdens de kruisproef niet naar voren kwamen. Haar vierde nier is van een anonieme donor. Voor de recente transplantatie was een ingewikkelde constructie nodig waarbij vier mensen ongeveer gelijktijdig werden geopereerd. Ook Karen Joachim (71), buurvrouw van Monique Wedekind in hetzelfde appartementencomplex, ging onder het mes. Karen zette de slogan ’Orgaandonor worden. Dat doe je voor elkaar’ om in daden.

Nuchter
Karen blijft vrij nuchter over haar medewerking en het orgaan dat zij heeft afgestaan. Haar herstel is voorspoedig gegaan en eigenlijk heeft ze - maanden na de operatie - geen enkele last meer. Vanuit haar professie (ze werkte onder meer als humanistisch raadsvrouw) wilde ze graag iets voor een ander en hiermee ook voor zichzelf doen. Ze meldde zich als donor. Dat Monique iemand als nierdonor mee moest nemen, stond van tevoren vast in deze ’samaritaanse donorconstructie’. De nier van Karen in het lichaam van Monique plaatsen zou een mogelijkheid zijn, maar die combinatie was toch te complex en te risicovol. Met het domino-effect van deze ’samaritaanse donatie’ zijn uiteindelijk drie nierpatiënten geholpen.

Puzzel
Karen Joachim zou net op vakantie gaan toen ze de melding kreeg dat ze op de planning stond voor orgaandonatie. Ze wist een paar dagen eerder dan Monique dat de operatie zou plaatsvinden. Het is natuurlijk een complexe samenstelling als vier hoofdpersonen die op dezelfde dag maar met behoud van anonimiteit, de kaarten van het kwartet op tafel moeten leggen. Alles moet passen in deze ingewikkelde puzzel. Nog afgezien van het team van medisch specialisten dat klaar moet staan (dergelijke complexe operaties vinden maar enkele malen per kwartaal plaats), de beschikbaarheid van operatiekamers, van gescheiden ziekenhuiskamers en het zorgpersoneel. Bovendien spelen de kosten van een dergelijke operatie mee, maar ook het financiële deel werd op tijd en goed geregeld. Karen Joachim is duidelijk een voorbeeld dat ook mensen in de herfst van hun leven uitstekend als donor kunnen fungeren, al wordt die groep nog wel eens over het hoofd gezien. Ze benadrukt dat donatie zelfs tot je tachtigste mogelijk is. Zoals de wijsheid met de jaren kwam, groeide bij haar ook de behoefte om - als het op haar pad zou komen - een orgaan af te staan. Ze heeft zelf geen behoefte aan al te grote dankbaarheid, al is Monique haar tot in de eeuwigheid dankbaar voor de rol die Karen vervuld heeft. Karen zag het als een morele en emotionele zaak. Nu richt ze zich weer op zaken die ze leuk vindt, zoals fietsen. De operaties zijn geslaagd, de patiënten herstellen weer. „Je nier maakt nog ruzie met je lichaam”, legde een specialist aan Monique Wedekind uit, na haar tweede niertransplantatie binnen een jaar. Het is allemaal wennen. Herstel van haar lichaam duurt nog maanden, maar Monique heeft weer een zonnige toekomst.

Infecties
Nu moet ze vooral nog rekening houden met het risico op infecties, dus letten op hygiëne (zoals bij buitenshuis bezoek) en beducht zijn op ziektekiemen die anderen kunnen overbrengen. Lichamelijk ziet ze er veel gezonder uit dan een jaar terug, en mentaal borrelt ze weer van energie. Ze heeft alweer zoveel ideeën en plannen dat ze soms zelfs wat afgeremd moet worden. Haar lichaam geeft de grenzen wel duidelijk aan. Voor haar gevoel gaat het herstel te langzaam, want ze wil nog zoveel meer. Ook voor haar omgeving is het soms wennen. Zelfs voor haar man er is weer leven in huis en ook haar stem klinkt weer als de Monique die ze ooit was. Voor Monique is nu de tijd begonnen om een goede balans te vinden in haar leven. Met vier nieren in haar lijf is de mobiliteit nog wel een punt van aandacht, misschien is in de toekomst nog wel een operatie nodig om een niet-werkende nier te verwijderen en zo ruimte te creëren.

Anonimiteit van de donor is belangrijk. Maar Monique heeft haar nierdonor nog wel een dankbrief gestuurd. „Nu is het goed, nu ga ik verder.”

Meer informatie over de ziektes en orgaandonatie op de websites nierstichting.nl en transplantatiestichting.nl
Door Ron Amesz. 01 augustus 2019
De Telegraaf

Download persbericht