Michael van Praag

Tien jaar hing het leven van zijn moeder aan de slang van het dialyseapparaat. Totdat haar lichaam niet meer kon. In 1985 verloor oud AJAX-voorzitter en  oud-voorzitter van de KNVB - Michael van Praag - zijn moeder aan de gevolgen van een nierziekte. ‘Ik heb altijd gedacht: ik wil iets voor nierpatiënten betekenen.’

Onwetendheid

‘Nieren, nou ja nieren... Dat is wat veel mensen denken als het over een nierziekte gaat. Ze hebben geen idee. Mam heeft het aan haar nieren, zeiden we toen mijn moeders nieren achteruit gingen. Totdat ze aan de dialyse moest. Drie keer per week, urenlang. Dat was zwaar. Ze werd ontzettend moe, vermagerde en sliep veel. Toen pas besefte ik: dit is serieus.’

Strijden voor onafhankelijkheid

‘Wat mij erg aangreep was haar aftakeling. Ik vond dat heftig om te zien. Mijn moeder was een mooie, mondaine vrouw’. Ondanks de fysieke aanslag van de dialyse op haar lichaam, bleef zijn moeder strijden voor onafhankelijkheid. ‘Die drang was enorm. Ze wilde absoluut niet afhankelijk zijn van een ander. Zo reed ze na haar dialyse zélf met eigen auto naar huis. Tot het echt niet meer ging, toen nam ze een taxi.’ 

Verbinden

Door alles wat hij eerder deed, leerde Michael partijen samenbrengen. ‘Als ambassadeur  wil ik gezonde mensen aan de Nierstichting verbinden. Ik vind het belangrijk dat mensen weten wat er met je gebeurt als je nieren ermee stoppen. Je wordt vergiftigd. Dat heb ik van dichtbij gezien. Die impact wil ik overbrengen.’

Draagbare kunstnier

‘In de tien jaar dat mijn moeder dialyseerde, is ze nooit een weekend weggeweest. Met de draagbare kunstnier vergroot je de mobiliteit van nierpatiënten. Je geeft ze een groot gevoel van vrijheid terug. Het is noodzakelijk dat dit apparaat zo snel mogelijk beschikbaar komt. We moeten er alles aan doen om dat te bereiken.’

Toekomst

‘Van mijn moeder heb ik geleerd om vertrouwen te hebben in de toekomst. En altijd over de horizon heen te kijken. Ik leerde te genieten van het leven en hoop te houden. Ik vind dat mensen dat écht moeten blijven proberen. Dat geldt niet alleen voor nierpatiënten, maar voor ons allemaal.’