Rob en Frank

“Ik las in december 2018 op Facebook dat het écht slecht ging met Frank”, vertelt Rob. “Dat wist ik helemaal niet. Frank ging altijd maar door. Omdat we allebei op een andere afdeling werken, zagen we elkaar weinig. Toen ik het bericht las dacht ik: ‘Wat als ik gezond ben, zou ik Frank dan een nier kunnen geven?’ Ik heb dit idee natuurlijk eerst besproken met mijn vrouw.” Een dag later neemt Rob contact op met Frank en doet het voorstel om een nier aan hem af te staan. De nierfunctie van Frank is op dat moment nog maar 14 procent.

Donatietraject
“Ik werd stil en emotioneel, daar alleen in mijn kantoor”, vertelt Frank. Dat kwam even binnen, dat iemand dat voor je over heeft…” Rob en Frank kennen elkaar al zo’n vijftien jaar als collega’s. Pas wanneer ze zich aansluiten bij de Sinterklaascentrale leren ze elkaar beter kennen. Maar bij elkaar over de vloer komen ze pas in januari 2019 als zij samen, Rob, Frank en hun vrouwen Ingrid en Tiny, het donatietraject ingaan.
Frank voegt daaraan toe: “We moesten heel veel dingen bespreken, dat kun je beter doen als het gezellig is. Daarom zijn we dingen samen gaan doen: verjaardagen, barbecueën, uit eten.” Er moest over veel zaken goed nagedacht worden, en acties uitgezet worden om alles in goede banen te leiden, maar dat is allemaal gelukt. Van een extra bed voor Tiny in het ziekenhuis tot aan vervoerskwesties. Alles werd tot in detail uitgedacht en gewerkt.

Verjaardagscadeau
Frank: “Tiny heeft het ook vaak met mij over de operatie gehad, dat zij daar best wel angstig over was. Maar dan zei ze steevast: ik moet daar niet aan denken, het is voor jou en we gaan ervoor.”  Op 28 augustus, twee dagen na Franks verjaardag, volgt de operatie. “Een mooier verjaardagscadeau kun je niet krijgen”, zegt Frank. Eerst gaat Rob naar de operatiekamer, Frank volgt na enkele uren. Als Rob wakker wordt na de operatie en alles goed gegaan is, is hij wat emotioneel. Ook omdat hij direct hoort dat zijn nier werkt bij Frank. “Dat kun je niet bevatten, dat doet je zóveel goed.”

Hechtere band
Is hun onderlinge band na dit ingrijpende jaar veranderd? Ze zwijgen even, de mannen van de marine. Rob: “Die is veel beter en hechter geworden. We gaan met elkaar om als broers, zo kan ik het wel zeggen.”  Frank: “Ja, zeker weten. En tussen de families onderling ook. Er is veel respect van mijn familie naar Rob en zijn gezin.”
Iedere maand appt de één de ander op de 28e om te zeggen dat ze weer een maand verder zijn. Het eerste half jaar is achter de rug, het gaat geweldig met de mannen. “Prachtige uitslagen en we voelen ons prima. Maar vooral voldaan en gelukkig. In augustus is het alweer een jaar geleden, dat gaan we zeker vieren”, glundert Rob. Om nu te zeggen dat ze er diepgaande gesprekken over hebben, nou nee. Frank: “Dat hoeft ook niet, het is goed zo. We weten van elkaar hoe gelukkig we hiervan geworden zijn en dat telt. Het is mooi dat het gebeurd is en we gaan nu weer over tot de orde van de dag.”

Verhaal doorgeven
Op zijn werk wordt nog wel eens gevraagd: ‘Rob, wat hoor ik nu? Wat heb jij nou gedaan?’ Op zo’n moment draait Rob zich wel even om. “Ja, daar raak ik nog steeds geëmotioneerd van. Ik krijg heel veel respect van mensen. Maar daarnaast is het vooral ook een reden om ons verhaal door te geven. Vandaar dat we aan diverse interviews mee hebben gedaan, opdat ons verhaal mogelijk een ander ook tot nadenken aanzet, om iemand in zijn of haar naaste omgeving te kunnen helpen. We hopen dat we allebei nog zeker dertig jaar leven. En dan kunnen terugkijken op een mooi leven, waarin wij samen een hele belangrijke stap hebben gezet.”

Rob en Frank: “Terugkijkend op de hele gebeurtenis kunnen wij concluderen dat dit besluit onze levens positief veranderd heeft. Het heeft ons vriendschap gebracht, waarvan wij nog lang hopen te genieten.”