Marjon

'Ik heb weer een toekomst, maar ik weet dat er ook een familie aan het rouwen is'

Het is midden in de corona-pandemie als Marjon (44) uit het Noord-Hollandse Middenmeer een telefoontje krijgt van haar arts. Of ze zich binnen 2 uur wil melden in het UMC Groningen. “Ik had net de dag ervoor te horen gekregen dat de meeste transplantaties werden uitgesteld. Dus ik had er totaal geen rekening mee gehouden.”

Marjon gooit wat spullen in een tas en vertrekt meteen naar Groningen. Daar moet ze eerst op corona getest worden en nadat deze test negatief blijkt, wordt ze de volgende dag getransplanteerd. Ze krijgt een lever én een nier van een overleden donor. Marjon: “Ik heb mijn leven weer terug en kan nu al zoveel meer dan voor de transplantatie.”

Nier en lever
Marjon heeft cystenieren, een erfelijke aandoening waarbij zich niet alleen cystes in de nieren vormen, maar ook op de lever. Deze vochtblazen kunnen wel zo groot worden als een pingpongbal en verdringen daardoor gezond weefsel. “Eind vorig jaar bleek dat mijn lever zó groot was dat er überhaupt geen plek was voor een donornier. Daarom moest ik een nier en een lever.”
Ook al is Marjon nog niet helemaal hersteld van de operatie, het is een wereld van verschil met hoe zij zich voor de transplantatie voelde. “Door die cystes had ik een hele dikke buik en altijd pijn. Nu betrapte ik me er laatst op dat ik gewoon weer kon bukken om mijn veters te strikken. Mensen kunnen het zich misschien niet voorstellen maar dat kon ik niet. Ik zie er ook heel anders uit, ik heb niet meer die dikke buik. Al mijn kleding was te groot!”

Dankbaar en verantwoordelijk
Marjon is getransplanteerd met de organen van een overleden donor. “Ik weet niks van de donor, niet eens of het een man of een vrouw is. Maar ik voel zoveel dankbaarheid. En ik voel me verantwoordelijk om goed voor mijn nieuwe organen te zorgen. Ik ben nu mijn lijf opnieuw aan het ontdekken en vind steeds nieuwe dingen die ik weer kan. Allemaal dankzij iemand die bereid was zijn of haar organen te doneren.”
Marjon kan zich ook voorstellen dat er mensen zijn die twijfelen of ze wel of geen donor willen zijn na hun overlijden. “Misschien ben je bang dat je organen naar iemand gaan die niet gezond leeft. Maar ik zou toch willen zeggen ‘Je kunt met je organen iemand echt een nieuw leven geven.’ Verdiep je erin en maak een keuze.”

Familie rouwt
Hoe ziet haar toekomst er nu uit? Marjon overweegt weer te gaan werken, en kan in huis ook weer meer doen. “Met mijn dochter een keer shoppen, of een hele voetbalwedstrijd kijken bij mijn zoon, dat kan ook weer. Ik heb zoveel meer energie, alles is weer mogelijk.” Marjons gezin is erg belangrijk voor haar. “Zij hebben ervoor gezorgd dat ik positief bleef. Ik ben ook positief van mezelf, maar in de echt moeilijke tijden, of als ik heel veel pijn had, hielpen zij me er doorheen. Ik ben zo blij dat ik weer een toekomst heb, maar ik weet dat er ook een familie aan het rouwen is. Daar ben ik me heel erg van bewust. Ik wil ze graag laten weten hoe dankbaar ik ben.”