Overlijden aan de gevolgen van nierfalen

In een wilsverklaring schrijf je op wat er moet gebeuren als je zelf niet meer kunt beslissen over je behandeling. Je arts voegt je wilsverklaring toe aan je medisch dossier. Je kunt je wilsverklaring op elk moment weer aanpassen.

• Een vertegenwoordiger. Die persoon mag namens jou beslissingen nemen over je medische behandeling als je dat zelf niet meer kunt. Dat kan een familielid zijn, een vriend(in) of bijvoorbeeld je (huis)arts.  
• Een behandelverbod. Je legt dan vast onder welke omstandigheden je geen medische behandeling wilt. Bijvoorbeeld als je in coma ligt. 
• Een niet-reanimeren verklaring. Je legt hiermee schriftelijk vast dat je niet gereanimeerd wilt worden als je een hartstilstand krijgt. 
• Een euthanasieverklaring. Je geeft dan aan in welke situatie je euthanasie wilt. Je vraagt je arts om je in zo’n situatie te helpen bij het sterven. 

Bespreek je wilsverklaring met je huisarts. Doe dat ook nadat die klaar is. Hij of zij weet dan dat je er nog steeds achter staat. 

Laat ook je naasten weten wat je wensen zijn. Dan kan er later geen twijfel of verwarring ontstaan.

Vraag je jouw arts in een wilsverklaring om iets niet te doen? Bijvoorbeeld niet behandelen of niet reanimeren? Dan moet je arts zich daaraan houden.

Vraag je je arts om iets wel te doen? Bijvoorbeeld euthanasie? Dan hoeft je arts zich daar niet aan te houden. De wilsverklaring is dan alleen een verzoek aan de arts.

Een groot deel van de mensen met conservatieve behandeling overlijdt uiteindelijk niet aan het nierfalen. Ze overlijden aan andere aandoeningen die plots opkomen. Zoals een longontsteking of een hartinfarct. 

Mensen die stoppen met dialyse leven gemiddeld nog 1 of 2 weken na de laatste dialysebehandeling. De periode verschilt per persoon. Het hangt af van de lichamelijk conditie, en of iemand bijvoorbeeld nog andere ziekten heeft. 

Tijdens de stervensfase verander je lichamelijk en geestelijk. Het verloop van die veranderingen is van persoon tot persoon verschillend. Je mag jouw medicijnen afbouwen of helemaal stoppen. En je hoeft geen dieet meer te volgen. Een vochtbeperking is meestal wel nog steeds nodig, anders raak je benauwd door vochtophoping.

De laatste fase van het leven kan veel emoties oproepen. Bijvoorbeeld verdriet of angst. Ook komen er misschien vragen op. Denk aan praktische vragen over wat je moet regelen. En misschien grote levensvragen. Zoals: heb ik een goed leven geleid? En: hoe neem ik afscheid van het leven? 

Je kunt je emoties en vragen bespreken met je zorgverleners. Zij kunnen ook helpen om emoties en vragen bespreekbaar te maken met jouw naasten, als jij daar behoefte aan hebt. Als je dit wilt kan je zorgverlener jou doorverwijzen naar een geestelijk verzorger, maatschappelijk werker of psycholoog. 

Door te praten over jouw naderend overlijden, groei je toe naar het moment dat je afscheid kunt nemen. Veel mensen vinden daardoor uiteindelijk rust. 

Als de situatie het toelaat, mag je kiezen waar je wilt overlijden. In principe is palliatieve terminale zorg mogelijk bij jou thuis, in het verpleeghuis en in een hospice (een zorginstelling voor mensen die gaan overlijden). Ben jij vanwege een acute situatie opgenomen in het ziekenhuis, en is de verwachting dat je binnen enkele dagen gaat overlijden? Dan kan dat ook in het ziekenhuis, als jij en jouw naasten dat willen.