Er zijn van die dagen dat verschillende patiënten op de poli met hetzelfde
probleem komen. Vandaag was zo’n dag, de dag van ‘ik ben er klaar mee‘.
Eerst komt mevrouw Berends binnen. Zeven jaar geleden onderging ze een tweede niertransplantatie. Eigenlijk heeft ze nooit veel klachten, haar nierfunctie is stabiel. Maar vandaag kijkt ze al bij binnenkomst niet zo gelukkig. Wanneer ik vraag hoe het gaat, roept ze uit: ‘Nou, ik ben er gewoon zo klaar mee!’
Ze vertelt dat ze de afweerremmende medicijnen nog stipt inneemt, maar met de andere medicijnen wat laks is geweest. Daarnaast heeft ze geen zin meer om op haar voeding te letten. Na al die jaren van ziekenhuizen, dokters, medicijnen, en nu ook nog een slecht genezende wond aan haar voet, ziet ze het even niet meer zitten. ‘Er komt steeds weer wat nieuws bij. En dat wordt vast niet beter in de toekomst.’ Mevrouw heeft zelf al bedacht dat ze hier hulp bij wil. Ze gaat hulp van een psycholoog zoeken.
