Er is een brief binnen van het UWV met de mededeling dat ik een afspraak heb met de arts van het UWV. Eindelijk denk ik bij mezelf. Ik had al een tijdje geleden gebeld om te vragen wat het UWV voor mij kan betekenen. Of er begeleiding is voor mensen die ziek zijn en geen werkgever hebben, hoe het zit met re-integratie of dat ik het zelf moet gaan doen. De man van het UWV was erg duidelijk dat het protocol, ik heb zo’n hekel aan dit woord, is dat ik na 44 weken dat ik ziek ben gemeld eerst een keuring heb van de UWV arts. De man zegt :”Dat de arts bepaald of je vorige werk nog kan uitvoeren. Zo ja dan is er geen begeleiding vanuit het UWV en zo nee dat er dan een aantal opties zijn.” De toon was gezet, de man was kort en krachtig. Duidelijk had hij weinig zin in om het aan mij uit te leggen hoe het in elkaar steekt. Na wat tactisch vragen kwamen er toch nog wat opties uit de man. Alleen dat het wel duidelijk was dat het afhankelijk was van wat de arts zal zeggen. Ok dacht ik bij mezelf. Ik zal me nog een keer van mijn goede kant laten zien en zelf initiatief tonen.
Goed er was een afspraak met de UWV arts en deze was wel erg bijzonder. Er werden allerlei vragen gesteld, maar al snel kwam ik erachter dat ze niet op de hoogte was van mijn situatie. Ze begon over dialyse, terwijl ik 6 maanden geleden getransplanteerd was. De frustratie in mijn lichaam begon alweer te borrelen. Ik had alle informatie al doorgegeven zoals de datum van de operatie, dat de dialyse dan zal stoppen etc. Ik ben dan ook wel benieuwd waar die informatie gebleven is. Maar goed verder met de vragen, waar ik last van had. Voornamelijk vermoeidheid en het missen van explosieve energie, dat ik merk dat ik zwaarder ga ademen bij trap lopen, heuvels op lopen/fietsen. Daarnaast heb ik moeite met concentreren en dat dit ook veel energie kost. De arts blijft een paar keer vragen wat de oorzaak zou kunnen zijn en dat het dus echt niet te achterhalen is. Volgens mij reageer ik lichtelijk geïrriteerd bij de derde keer en zeg wederom:” Bij biopt is alleen littekenweefsel gevonden en de artsen kunnen de oorzaak niet achterhalen.” Ik denk ZUCHT en begin mezelf een beetje af te vragen:” What tha fuck doe ik hier……”. Ik blijf rustig en verbaasd.
De arts is klaar met de vragen en komt met de volgende opmerking: ”Ik vind dat je wel 5 tot 6 uur kan werken per dag.” Mijn oren klapperen en ik heb toch net verteld dat ik sociale activiteiten moet plannen en als ik drukke ochtenden heb doordeweeks dat ik in de middag moet slapen. Hoe kan ik dan 5 tot 6 uur gaan werken per dag. Ik vertel de arts dan ook dat ik dat wel erg veel vind en dat ik mezelf morgen niet 5 tot 6 uur zie werken. Waarom dan niet? Nou om de redenen die ik net genoemd heb. Ik ben nu lichtelijk geïrriteerd, maar probeer dit niet te laten merken. Ze zegt vervolgens:” Dan maak ik er 20 uur van per week”. Op dit moment ontstaat er kortsluiting in mijn hoofd en zeg wederom dat ik dit veel vind. Ze vertelt me dat er rekening gehouden moet worden met de volgende zaken: “Geen fysiek werk of lang op mijn benen staan, weinig tot geen contact met klanten, weinig tot geen contact met collega’s en vooral geen deadlines.”. De kortsluiting in mijn hoofd blijft aanwezig en ik denk alleen maar wat voor werk kan ik dan doen? De arts rond het gesprek af, er komt een afspraak met een arbeidsdeskundige en die gaat bekijken wat voor werk ik zou kunnen doen.
Het is anderhalf week na de afspraak met de UWV arts en ik krijg een telefoontje van de arbeidsdeskundige van het UWV. Een rustig persoon die graag op korte termijn een afspraak wil maken met mij. Nou dat kan en ik zeg dat ik volgende dag in de middag kan. Dat is prima en ik kan me melden op hetzelfde kantoor als de vorige keer. Ik heb me voorbereid en ben niet verder gekomen dat er een re-integratiecoach is en dat ze met werkervaringsplekken werken bij het UWV. Stiekem hoop ik toch wel dat er vandaag wat meer duidelijkheid gaat komen. We beginnen met de conclusie van de arbeidsdeskundige, ik behoud het recht op ziektewet voor het tweede jaar. Er zijn drie rapporten door de arts opgesteld een medisch rapport(deze is alleen voor de arts), rapport waar rekening mee moet worden gehouden met het zoeken naar werk en een algemeen rapportage. We gaan de laatste twee bespreken en de arbeidsdeskundige legt netjes uit hoe het rapport is geschreven en waar het uit bestaat. Bij het zoeken naar passend werk, want ik kan niet meer mijn vorige functie uitoefenen, zijn er 6 punten waar ze naar kijken. Bij 5 punten zijn er aantekeningen gemaakt wat ik niet mag doen. Het zijn een aantal fysieke punten met een aantal bijzondere zoals niet buigen en niet draaien in een stoel. En er zijn een aantal mentale punten. De arbeidsdeskundige vraagt of ik mezelf kan herkennen in de punten die hij aangeeft. Ik zeg ja en leg wat dingen uit. Toen ineens besefte ik dat de arbeidsdeskundige mijn medische situatie helemaal niet kent en dat er niet naar gevraagd mag worden. De arbeidsdeskundige zegt dat ik het niet hoef te vertellen, maar ik geef aan dat het gesprek dan makkelijker verloopt.
Het gesprek wordt ineens een stuk makkelijker, meer open en vooral prettig. Ik geef aan dat ik mezelf morgen niet 4 uur zie werken, ook rekening houdende met de punten van de arts. Maar dat ik over een paar maanden, mits er geen terugval komt, wel zeker 20uur in de week zie werken of eigenlijk het liefst 24 tot 32 uur in de week. Dit is ook een beetje afhankelijk van mijn HB dat over een maand of drie weer moet gaan stijgen. Dat ik graag met een re-integratiecoach wil werken en dat ik gehoord heb over werkervaringsplaatsen, maar niet weet hoe dit allemaal werkt en wat het UWV nog meer kan doen. Of er subsidies of andere zaken zijn die voor werkgevers een voordeel geeft om mij als chronisch patiënt in dienst te nemen. Het voelt voor mij dat ik met 10-0 achter sta als ik zal gaan solliciteren voor een leuke baan. De arbeidsdeskundige zegt dat er no-risk polis is, dat het UWV een gedeelte van het geld kan betalen mocht ik weer ziek worden.
De arbeidsdeskundige vertelt over twee trajecten het Werkfit traject en Naarwerk traject. Het Naarwerk traject is bedoeld voor als je weer in je vorige functie kan terugtreden, dit is niet in mijn geval. Bij het Werkfit traject wordt er bij een extern integratie bureau een traject in gekocht en dat bureau helpt je dan om je weer op de arbeidsmarkt te komen. Het is dan mogelijk om na dit traject ook nog het Naarwerk traject te volgen mocht dit nodig zijn. Er worden drie bureaus naar me toegestuurd via de mail en dan mag ik zelf een keuze maken. Ik ben positief verrast over hoe de arbeidsdeskundige handelt. Er is duidelijkheid en daadkracht, want diezelfde avond krijg ik een mail met drie bureaus. Als ik mijn keuze doorgeef, dan maakt de re-integratiecoach een vrijblijvend oriënterend gesprek met het gekozen bureau.
De keuze is gemaakt en afgelopen vrijdag is er een mail uitgestuurd. Het bureau zal met mij contact opnemen voor een vrijblijvend oriënterend gesprek. Ik ben blij dat er schot in zit en dat geeft me ook weer meer energie.
