Selecteer de tekst die je wilt vertalen en kies 'Vertalen'. Kies vervolgens de gewenste taal. Je kunt de vertaalde tekst beluisteren of lezen.

Dagboek van een nierpatiënt

Deal with it

6 juni 2025

De nierenman heet nefroloog. Deze is een genetisch nefroloog, dat is een speciale soort. Hij zit in een kamertje met uitzicht op een knooppunt van snelwegen waar ik vaak nietsvermoedend overheen raas. Ik zal dat nooit meer doen omdat ik nu weet dat er een nefroloog over waakt.

Ik word het kamertje binnengebracht door zijn collega de klinisch geneticus, met wie ik net gezellig heb zitten tekenen. Een stamboom. Als we binnenkomen, vouwt hij zijn boterhammetje, waar hij net aan begonnen was, terug in een soort zakdoek. Het ziet er huiselijk uit, waardoor ik me bereid voel me aan zijn kunde over te geven.

Soms voel je die bereidheid niet. Ook dan doe je het, want je bent de zieke kneus en dit is de witte jas, die alles over jouw probleem weet, sterker nog, die jou verklapt heeft dat je een probleem hébt en die jou gaat opmeten en beter maken. Dus je moet je wel overgeven, je kan niet anders.

Mopperend (wat een stomme schoenen, wat een stom ventje met een stom maandsalaris waar het mijne tien keer in kan) onderga je zo’n consult en je kan er donder op zeggen dat je er niets van onthoudt. Hoe cruciaal het ook is. Dat is gek, hoe je ook je best doet, je onthoudt dan niet wat de dokter zegt. Maar deze is aardig.

Ik moet me uitkleden tot op mijn onderbroek (Geen string! Niet kapot! Check!) en hij neemt huidplooien tussen duim en wijsvinger en studeert op mijn ellebogen, knieën, oorlellen. Dat schijnen allemaal vaste verstopplekken te zijn voor een nierkwaal.

Hij vraagt: ‘Plast u nog?’ wat best een ordinaire vraag is eigenlijk.

Hij vraagt ‘plast u nog?’ wat best een ordinaire vraag is eigenlijk.
‘Ja dokter.’
‘En je poep? Pindakaas of vla?’
‘Ik denk nu even aan uw boterhammen. Ik kies pindakaas.’
De nierenman glimlacht. ‘Je nieren werken voor 33%. Wij gaan uitzoeken waarom dat zo is.
Heb je nog vragen?’
‘Ja. Is het door die 33% dat ik zo achterlijk moe ben?’
‘Nja nee...’ De nierenman leunt achterover. ‘Volgens ons kan dat niet. Je hebt mensen met mindere waardes die de marathon lopen. Maar het is vast ook stressvol voor je, dit allemaal.’

Ik zucht. Hij buigt zich in mijn richting. ‘Luister. Je kan twee dingen doen. Je kan second opinions gaan halen, naar wonderdokters gaan en er een levenstaak van maken…’ Ik trek mijn wenkbrauwen op. ‘Of,’ zegt de aardige dokter. ‘You deal with it.’ Ik knik.  ‘Je aanvaardt gewoon dit lot. Doe het ermee. Dat is wat ik zou doen. Deal with it.’ 

Een aflevering van dit vervolgverhaal  gemist? Lees alle afleveringen van het Dagboek van een nierpatiënt.

Annemoon (51) heeft een jaar geleden een niertransplantatie ondergaan. Met ups en downs herpakt ze haar leven als moeder van Theodor van 20 en Joaquim van 16, als partner van Erik en als uitvaartleider.

Ze neemt ons mee in het proces van haar nierziekte en hoe die begon. Ze was toen 43 en cabaretier, dromend van een doorbraak.

Wat kwam er terecht van deze carrière, hoe werd ze een steeds vermoeidere moeder en geroutineerder patiënt? Ze vertelt het ons zo eerlijk mogelijk.

Kom in contact met andere nierpatiënten

Op onze sociale media ontmoet je andere nierpatiënten, kun je je vragen stellen en ervaringen uitwisselen.

Nierfestival