Becky werd geboren op een mooie novemberdag in 1989, in het Sophia Kinderziekenhuis in Rotterdam. Daarmee begon een nieuw avontuur: het grootbrengen van een kind met gezondheidsproblemen. We hadden geen idee wat ons te wachten stond. Praktisch als mijn man Henk en ik zijn, schoten we onmiddellijk in de regelmodus.
Wie blijft bij Becky in het ziekenhuis, wie past op de jongens thuis, wie zorgt voor de boodschappen, het koken en de was, wie communiceert met de artsen en wie met de
buitenwereld? Er was simpelweg geen tijd om veel na te denken. Het was handelen of verzuipen. Maar het wende snel, we vonden een ritme en een taakverdeling.
Obstakels overwonnen we samen. Eén stap tegelijk, zo konden we blijven lopen. En we liepen, we liepen verder dan we ooit voor mogelijk hadden gehouden. Met in ons kielzog drie kinderen die van ons afhankelijk waren. Tussen de onderzoeken, operaties en opnames in probeerden we zo gewoon mogelijk te doen. We werkten, bezochten familieverjaardagen, gingen sporten en op vakantie, we hielden alle ballen in de lucht. We bespraken alles met elkaar. We vormden een ijzersterk team met zijn allen.
