Met medicijnen en een aangepast dieet kan de dialyse nog even worden uitgesteld, maar uiteindelijk volgen negen maanden van dialyse. Petra: ‘Mijn wereldje werd steeds kleiner. Het was werken, dialyseren, thuiskomen en slapen. Niet meer naar verjaardagen. Peter ging alleen. Ik heb al die tijd wel doorgewerkt, want ik ben ZZP’er. En niet werken, betekent: geen geld.’
Petra en Peter slaan zich er goed doorheen. ‘Ik zag dat Petra zich behoorlijk kon redden’, vertelt Peter. Het moest alleen niet te druk worden. En zelf ben ik gelukkig redelijk zelfstandig, het scheelt dat ik een koksachtergrond heb. Ik kan dan ook letterlijk mijn eigen boontjes doppen.’
En dan vertelt Peter dat hij een nier aan Petra wil schenken. Als blijk van dank stopt ze met roken. Op 7 mei 2013 is het zover en vinden de operaties plaats. ‘Plotseling bruiste ik weer van energie’, zegt Petra nu over haar succesvolle niertransplantatie. ‘Ik kon weer met vrienden afspreken; deze datum zie ik dan ook als mijn tweede verjaardag.’
‘Ik stopte met roken. Als blijk van dank voor mijn nieuwe nier’
Maar… nieuwe grote gezondheidsproblemen gooien roet in het eten. Er wordt borstkanker bij Petra ontdekt. Met chemobehandelingen zou zij haar donornier kunnen verliezen, dus kiest zij voor andere behandelmogelijkheden. Uiteindelijk wordt een borst bij Petra verwijderd.
De hormoontherapie die dan nodig is, heeft invloed op haar stemmingen. Gevolg is dat de zeer positief ingestelde Petra circa vier jaar worstelt met depressiviteit.
Ondertussen krijgt ook Peter grote tegenslagen te verwerken: een faillissement, het overlijden van een dierbare én een burn-out. De positieve instelling van het stel wordt zwaar beproefd. Daar komt nog bij dat Petra last krijgt van botontkalking in haar heupen: ‘Een marathon waarvoor ik trainde of lange wandelingen voor een fotoshoot – ik werk als fotograaf – trek ik niet meer.’
