Op dinsdag 17 april 2018 was mijn eerste opname dag voor de transplantatie in het Radboudumc te Nijmegen. Ongeveer 3 weken hier voor had ik de laatste voorlichting gehad over de transplantatie. Bij deze voorlichting werd mij vertelt is dat op de eerste opname dag mijn bloedwaardes in orde was, ik nog een nachtje thuis mocht slapen. Mijn vriendin en ik wonen ongeveer op 10 minuten van het ziekenhuis en ik wilde maar al te graag nog een nachtje thuis slapen voor de grote dag.
We kwamen netjes op tijd in het ziekenhuis aan, 11.00uur in de ochtend, en meldde ons netjes bij de receptie van de afdeling nierziekten. We moesten even wachten tot dat de verpleegkundige tijd voor ons had. We namen plaats in de wachtruimte en het wachten kon beginnen. Het was erg druk op de afdeling en na een 20 minuten kwam de verpleegkundige binnen wandelen. Ik werd direct naar de kamer gebracht, hier kregen we nogmaals de uitleg wat er allemaal ging gebeuren. In mijn achterhoofd zat alleen de vraag wanneer krijg ik te horen dat ik eventueel naar huis mag. Er werden 11 buisjes bloed afgenomen en ik mocht een formulier invullen, die later werd besproken met de verpleegkundige. Hierna verscheen er een co-assistent om mijn medicatie door te nemen en aan te geven wanneer ik moest stoppen met de medicatie.
De zon begon was buiten lekker aan het schijnen en wij zaten binnen te wachten in de kamer waar ik zou verblijven op de uitslag van het bloed. Mijn bloeddruk was nog steeds een beetje aan de hoge kant, hier had ik tijdens de dialyse ook veel last van. Maar na 3 uur te hebben gewacht op de uitslag, kwam het verlossende woord dat ik met verlof naar huis mocht. Dat voelde wel erg fijn, nog even genieten van het zonnetje en je eigen bed. Ik moest nog 1 keer dialyseren voor de operatie en dat was om 15.30uur op woensdag 18 april 2018. Dat betekende ook dat ik nog een hele ochtend vrij was. Mijn schoonmoeder, de levende donor, moest om 14.00uur op die woensdag melden in het ziekenhuis. Mijn vriendin en ik besloten om dan ook in het ziekenhuis te zijn, zodat we elkaar nog even konden zien voor de grote dag.
Om 15.00uur ben ik samen met mijn vriendin naar de dialyse gewandeld en we werden daar vriendelijk opgewacht en de laatste dialyse kon beginnen. In ruimte met maximaal zes plekken en waar maar drie plekken bezet waren. Er werd geregeld dat ik op de afdeling Nierziekten nog avond kon eten, want ja ik zat aan de machine vast tot 19.30uur. Na de laatste dialyse voorbij was, gingen we richting de afdeling en ik kon daar nog even avondeten. Ik zat op een tweepersoonskamer en mijn kamergenoot was die dag teruggekomen van de Medium Care. Zijn verhaal was ook mooi om aan te horen. Hij was die maandag nog op controle geweest bij zijn nefroloog en die had hem vertelt dat hij zich moest gaan focussen op de buikspoeling, want de gemiddelde wachttijd op een overleden nier voor hem was 6 jaar(bloedgroep O+). Maar op maandag om 21.00uur kreeg hij een telefoon dat er een nier voor hem was. Hij zat bij het UMCG in Groningen, alleen daar was geen OK ruimte beschikbaar en werd dus uitgeweken naar het Radboudumc. De transplantatie was allemaal goed verlopen en hij zag er best goed uit voor iemand die een best zware ingreep had gehad. Dit geeft je best wel goede hoop voor de grote dag.
Bij mij groeide uiteraard de spanning ook, maar ik moet wel zeggen dat het gezonde spanning was. Ik maakte me niet zo druk over de operatie zelf. Ik zou toch onder narcose zijn en er weinig van mee maken. Uiteraard kunnen er complicaties voorkomen, alleen met behulp van mijn psycholoog had ik mezelf aangeleerd mezelf niet al te druk te maken over zaken waar ik geen invloed op heb. Dit zorgde ook dat ik wel redelijk kon slapen die nacht voor de grote dag. Ik was alleen wel op tijd wakker, dit ook om nog even naar mijn schoonmoeder te gaan en dan mee te lopen naar de OK. Zo geschiedde het ook stonden we om 07.30uur op de afdeling Urologie met mijn schoonvader en vriendin. Voor mijn vriendin was het ook zwaar, want haar moeder en haar vriendje gingen onder het mes. Om 7.45uur werd mijn schoonmoeder opgehaald en wij liepen mee en bij de deur naar de OK namen we afscheid en wenste haar veel geluk toe.
We liepen terug naar de afdeling Nierziekten, ik kon me nog even douchen en moest nog met een klisma mijn dikke darm leegmaken. Daarna begon het wachten op het moment dat ik naar de OK mocht gaan. Ze hadden gezegd dat het meestal rond 10.00uur een telefoontje zou komen. Uiteraard duurde het langer dan normaal en om 10.45uur mocht ik naar de OK. Afscheid genomen van mijn vriendin en ja dan kom je aan in een ruimte waar je even moet wachten voor dat je daadwerkelijk naar de OK gaat. Er was een co-assistent bezig met een onderzoek of de magen van patiënten wel leeg zijn voor operatie. Omdat ik toch nergens heen ging, vond ik het prima dat hij dit onderzoek bij mij deed. Alles was in orde gelukkig, mijn maag was zo goed als leeg op wat vocht na.
Rond 11.45uur werd dan opgehaald voor de OK. In de OK stond een team van volgens mij 6 mensen, die zich netjes voorstelde aan mij. Moet eerlijk toegeven dat ik de namen echt niet meer weet. Ze prepareerde mij voor de aankomende operatie/transplantatie. Ze vertelde netjes wat ze gingen doen en waarom. De vaatchirurg kwam binnen en stelde zich voor, hij zette een pijl aan welke kant de nier moest komen. Hij vertelde dat de operatie van mijn schoonmoeder goed was verlopen en dat de nier er heel goed uitzag. De nier had een mooie rose kleur en dat hij in de koelbox lag op de tafel verderop. Dit vond ik toch een raar idee, maar was allang blij om te horen dat de operatie van mijn schoonmoeder goed was verlopen. Hierna volgde de time-out en werd de operatie besproken. Ik had niet helemaal door, dat ik antwoord moest geven op de vragen van de vaatchirurg. Time-out verliep goed en alles was duidelijk. Ik kreeg een mondkapje op voor de narcose en moest hier door goed doorademen en daarna kreeg ik een shot door mijn infuus. De mededeling was dat ik hier een beetje dronken van zou voelen, gelukkig begon het niet al te erg te draaien. Ze vertelde dat ik aan iets leuks moest denken. Ik dacht aan de vakantie in Spanje, dat ik gamba's aan bakken was op de BBQ en verder kwam ik niet en met glimlach op mijn gezicht was ik weg.
Dit was de eerste keer dat ik volledig onder narcose was en ik was heel erg benieuwd hoe ik wakker zou worden. Zal ik pijn hebben, waar zal ik pijn hebben, word je misselijk van de narcose, hoe voel je je, allemaal vragen waar je geen antwoord op kan krijgen. Iedereen reageert anders op een narcose en operatie, dus ik moest het zelf gaan ervaren en meemaken. Ik wist dat ik wakker zou worden op de PACU, alleen hoe ik zou wakker worden was de grote vraag.
Voor mijn eigen gevoel werd ik bruut wakker gemaakt, terwijl ik nog lang niet uitgeslapen. In het echt maakte ze me gewoon wakker en ook al dacht ik:" ik wil verder slapen" , zorgde de verpleegkundige dat ik wakker werd. Aan mijn bed stonden 4 mensen nog allerlei slangetjes aan te sluiten en ze stelde zich voor. Wederom geen idee meer hoe ze heette, alleen dat de vaatchirurg kwam vertellen dat alles was goed gegaan. De nier had op tafel geplast, dat betekende dat de nieuwe nier werkte. Dit allemaal drong nog niet helemaal tot mij door, maar nadat mij vriendin me kwam opzoeken werd het me wel meer duidelijk. De transplantatie is geslaagd en alles ging goed met donor en met ontvanger. Ik lag daar op bed en had 3 infusen en drie slangetjes. Ik wist van twee slangetjes, de blaaskatheter en de wonddrain, alleen er zat ook iets in mijn neus. Dit irriteerde mij behoorlijk, maar het was om wat extra zuurstof te krijgen. Ik kreeg gelukkig een ander slangetje hiervoor, die minder irriteerde voor mij. Het verblijf op de PACU blijft een vage plek van het hele gebeuren, behalve dat ik een raketje heb gekregen, en op het moment dat ik bijna en eindelijk in slaap ging vallen..... Werd ik wakker gemaakt om 2.00uur in de nacht van donderdag op vrijdag. De mededeling was dat er ruimte moest komen op de IC en daardoor mensen moesten worden doorgeschoven naar de PACU. Omdat ik de meest gezonde patiënt op de PACU was, moest ik alvast terug naar de afdeling Nierziekten. Normaal wordt er de volgende dag gekeken, wanneer je weer terug kan. Ik werd dus gecontroleerd of ik met ontslag kon van de PACU en alles was in orde en het enige was dat we moesten wachten op de beddenvervoer en een verpleegkundige van de afdeling. Dus in plaat van in de ochtend terug te gaan, werd ik om 3uur in de nacht verplaatst. Achteraf was dit best fijn, op de PACU was het onrustig en op de afdeling was het rustiger. Eindelijk kon ik een beetje slapen, niet heel veel hoor, maar beter dan op de PACU in ieder geval.
Het spannende was hoe zal ik wakker worden en hoe zal ik me voelen in de ochtend. Hoe dat allemaal ging, dat is voor de volgende blog.
