Ik besluit dus om er voor te gaan evenals zijn opa en oma. Ontroering bij de ontvanger en zijn naasten, hopelijk zit er iemand bij die matcht.
We moeten op een eerste gesprek, opa en oma de ene week en ik de andere week. Ik vertel mijn man en dochter dat ik naar het UMCG ga voor een eerste gesprek. De reacties zijn gemengd, dochter vindt het stoer, maar ook eng en manlief....geen woord van bemoediging of steun. Ik besluit om het te laten en neem hen mee in de reis die op diverse stationnetjes moet stoppen voordat het zover is. Er kan nog van alles gebeuren. Het eerste gesprek in het transplantatie centrum was prettig, duidelijk en indringend. Als potentiële donor word je goed met de neus op de feiten gedrukt wat het voor je betekent en ook dat je nooit onder dwang mag doneren.
Van dwang is geen sprake, ik ben super gemotiveerd. Terug naar huis veel om over na te denken, opeens verschijnt er een prachtige regenboog, zo groot en kleurrijk. Ik zag het als een teken; het gaat door en ik mag mijn nier weggeven!
