Met rasse schreden naderen de feestdagen. De kinderen buigen zich over de glimmende speelgoedfolders. Wij verlekkeren ons aan de kerstmenu’s (met minder zout, minder vlees en liefst duurzaam geproduceerd). We maken verlanglijstjes voor cadeaus en boodschappen-lijstjes voor het eten.
Ondertussen zijn de verkiezingen achter de rug en laat ik plannen van politici over de zorg nog eens goed op mij inwerken. Als vanzelf plopt er een NVN-verlanglijstje voor de zorg op in mijn hoofd. En dan bedoel ik niet dat alles altijd op elk moment tegen iedere prijs voor iedereen beschikbaar moet zijn.
Hoe kan de zorg bereikbaar worden of blijven voor alle Nederlanders die dat echt nodig hebben? Hoe voorkomen we dat mensen zorg gaan mijden omdat ze die echt niet kunnen betalen? Hoe regelen we dat we voldoende mensen hebben om diegenen die het nodig hebben, te helpen?
Ik zie het niet erg terug in de lijstjes van de politiek. Daarop staan vooral problemen opgesomd. Met te hoge zorgkosten, een integraal zorgakkoord dat nog niet genoeg oplevert, te weinig personeel en lange wachtlijsten. Maar oplossingen zie ik niet veel.
Ja, meer mantelzorg inzetten. Weten ze wel hoe vaak dat al gebeurt? Vragen ze zich wel eens af wat zorggebruikers ECHT het belangrijkst vinden? En wat we bereid zijn zelf te doen om te voorkomen dat we ziek worden of meer zorg nodig hebben in de toekomst?