Maar mevrouw Arends haalde vandaag haar schouders op en zei: ‘U neemt de tijd voor uw patiënten. Dat doet u ook voor mij, dus ik wacht gewoon geduldig.’
Ook mevrouw Vlastuin verraste mij vandaag met positieve woorden. Terwijl zij juist zo’n pechvogel is gebleken. Drie jaar geleden kreeg ze een nieuwe nier en alvleesklier. Zo’n nier-pancreastransplantatie is een zware operatie. Meestal geeft deze transplantatie een goed resultaat, maar bij mevrouw Vlastuin ontstonden direct complicaties.
Binnen enkele weken waren er drie nieuwe operaties nodig. Daarna kreeg mevrouw een ernstig delier en moest ze een aantal maanden in het ziekenhuis blijven. Later werd ze weer opgenomen, dit keer met buikklachten. Uiteindelijk bleek noodzakelijk dat de alvleesklier werd verwijderd.
Daardoor kwam haar suikerziekte terug. Dat veroorzaakte complicaties aan haar voeten. Zelfs zo ernstig dat amputatie van enkele tenen nodig was. Mevrouw Vlastuin leert nu opnieuw lopen en is druk bezig met oefenen. Dit is natuurlijk niet wat we verwacht hadden toen we met de transplantatie begonnen.
