Jeroen stond een nier af bij leven. Niet aan een direct familielid, maar aan iemand die hij al jaren niet had gezien. ‘Als het kon, zou ik het zo weer doen.’
‘Zou ik een nier durven doneren? Ja dus.’
Eind zomer 2024 krijgt Jeroen (55) een appje van kennis Marianne (66) met een persoonlijke oproep. Marianne is dringend op zoek naar een nierdonor. Ze lijdt aan acuut terminaal nierfalen. Ze hebben elkaar dan al jaren niet gezien. Het bericht raakt hem en zet iets bij hem in beweging.
Iemand een toekomst geven
In de maanden die volgen, verslechtert de situatie van Marianne snel. Jeroen voert intense gesprekken met zijn vrouw en dochter. Rationeel gezien weet hij dat de risico’s op complicaties klein zijn, maar emotioneel is het natuurlijk niet niets. Wat uiteindelijk het zwaarst weegt, is het besef dat hij Marianne een toekomst kan geven.
Nieuw leven
Ruim een half jaar later liggen Marianne en Jeroen op dezelfde afdeling van het ziekenhuis, ieder in hun eigen kamer. De operatie is geslaagd, zíjn donornier moet haar vanaf nu nieuwe energie geven. Nieuw leven. Jeroen: ‘Wat me enorm raakte, was het moment dat de chirurg vertelde dat mijn nier bij Marianne al roze kleurde; een teken dat de nier aanslaat. Ook bleek dat zij voor het eerst sinds jaren weer warme handen en voeten had. Zo bijzonder, dat de nier dat dus ook doet.’
Het geven van een nier bleek voor mij ook een cadeau.
Sterke band
Na de operatie hebben Jeroen en Marianne intensief contact. Jeroen: ‘In het begin spraken we elkaar elke dag, nu zeker nog wekelijks. We lopen niet bij elkaar de deur plat, maar onze band is heel sterk geworden.’ Marianne vult aan: ‘Jeroen benadrukte dat een nier geven voor hem net zo’n groot geschenk is geweest als voor mij om een nier te ontvangen. Mijn dankbaarheid is oneindig.’ Jeroen: ‘Het is geweldig om te zien dat het weer zo goed met haar gaat. Dat is haar cadeau aan mij. Als het kon, zou ik het zo weer doen.’
Versnel onderzoek naar niertransplantaties
Samen zetten we geen punt, maar een komma voor nierpatiënten.