Alweer dag 7! Wat gaat de tijd snel, en wat genieten we enorm van alles en iedereen hier. Vandaag stond atletiek op het programma. Indy deed mee aan de 50 meter sprint, maar pas om 17.35 uur. Tot die tijd hebben we heerlijk rustig aan gedaan.
Dag 7: En door met atletiek
Even een middagdutje ook, want anders zou het voor Indy echt te veel worden. Zelf is ze het daar nooit mee eens, maar zodra ze ligt, is ze binnen een paar tellen in dromenland 😅😉. Dat is zo typisch haar: altijd doorgaan en niet opgeven. Precies dat heeft haar al zo ver gebracht, dus eigenlijk is het ook heel mooi.
Rond half vijf kwamen we aan in het stadion. Gelukkig was er nog tijd om het veld een beetje te verkennen, want door haar zwemwedstrijden had ze niet kunnen oefenen voor deze race. Terwijl we wachten in het stadion klinkt ineens een startschot. Indy schrikt er zo van dat ze even helemaal van de leg is. Het haalt zelfs een oud trauma omhoog… maar gelukkig weet ze zichzelf te herpakken. Wat een kanjer! Met gespannen gezicht loopt ze naar de callroom.
Dan is het zover. Indy loopt het veld op en gaat klaarstaan. Het startsein klinkt. Heel even kijkt ze naar de anderen: “O, die gaan… dan moet ik ook gaan!” Te laat dus 🙈🤣. Maar ze zet flink aan, sprint krachtig door en weet er nog meerdere in te halen. Uiteindelijk eindigt ze met een close finish als tweede. Een prachtige zilveren medaille erbij!
Wat een afsluiter: 2x goud, 2 wereldrecords én 3x zilver.
We barsten bijna uit elkaar van trots op onze kleine topper 🧡
