Hoera. Ik ben thuis en de operatie is super goed gelukt!
De eerste dagen lig ik veel op mijn favo plekje op de bank. Ik ga elke dag een paar keer lopen, eerst een klein stukje en steeds een beetje verder. Ik merk dat lopen best goed gaat maar lang stil staan en kletsen met belangstellenden minder. Mijn mannen zorgen voor de boodschappen en het eten en de buuf komt poetsen. Overal wordt voor gezorgd. Er komt elke dag visite en op woensdag mag ook Pé naar huis.
Op zaterdag ga ik bij haar op visite. Heerlijk om elkaar weer te zien. Ze is ontslagen uit het ziekenhuis met een hele batterij aan medicijnen en in de loop van de tijd blijken er een heleboel aanpassingen nodig te zijn om de boel stabiel af te stellen. Dit is een hele puzzel en de vele bijwerkingen van de medicijnen vallen haar zwaar. Dit was allemaal vooraf besproken maar op het moment dat het je overkomt moet je er mee om leren gaan en dat valt niet altijd mee.
Na een week heb ik een telefonisch consult met het Erasmus. Ik vertel de dokter dat er om de wond onderin mijn buik een doof gevoel zit. Dit is normaal geeft hij aan. (Nu na een half jaar is het zo goed als weg) Ik vraag hem wanneer ik weer mag zwemmen en daar moet ik mee wachten tot 6 weken ná de operatie. Over 6 weken op controle in het ziekenhuis zelf.
Na twee weken ga ik op de fiets naar het Kruitvat. De wond trekt nog maar een beetje, slapen gaat steeds beter. Ik bouw na 2 weken de paracetamol af naar 2 of geen maar merk dat dat een beetje snel is.
Ook mijn thuisfront vraagt zich af of dat wel verstandig is dus ik neem er toch weer elke dag 4 of meer. Ik weet nu niet meer wanneer ik er uiteindelijk mee gestopt ben maar ik zal ze op een gegeven moment vergeten zijn in te nemen en de behoefte dit wel te doen was er dan dus ook niet meer.
Pé moet ondertussen elke week terug naar het ziekenhuis en haar nierfunctie schommelt. De medicijnen worden aangepast en het is telkens weer spannend wat de bloedwaarden zijn en de spiegels. We worden vanzelf experts op dit gebied!
Op 18 maart gaan we samen op controle in het Erasmus. De eerste keer dat ik weer terug ben. Mijn nierfunctie is 58. Stabiel.
Op 16 mei gaan we voor de laatste (voor mij) controle en nu is mijn nierfunctie 54, dus iets gezakt en dat verwachtte ik niet dus het valt even tegen. Later die dag heb ik telefonisch contact met een assistente van de poli en die geeft aan dat alles rond de 50 prima is en ik besluit dit aan te nemen en concludeer dat mijn nier het prima opgepakt heeft en nu in zijn eentje goed werk levert.
Na Pasen begin ik weer met werken op mijn basisschool. Wat zijn de kinderen blij dat ik er weer ben. Ik werk eerst alleen de ochtenden en na 4 weken breiden we uit naar hele dagen en na nog eens 4 weken plakken we er ook de vergaderingen aan vast. Ik voel me goed. Ik heb totaal geen restverschijnselen van de operatie/donatie. Ik voel me fitter dan ooit want ik was voorafgaand aan de operatie meer gaan sporten en wat afgevallen en dat houd ik nu nog steeds vol.
Het is een prachtige emotionele waardevolle reis geweest!
