Post-transcriptional regulation as a key driver of intrinsic kidney regeneration

Het leveren van een eerste bewijs dat het proces van post-transcriptionele regulatie onder invloed van miR-132 een aangrijpingspunt kan zijn voor therapeutische strategieën om het zelfherstellende vermogen van de nier te versterken.

Chronisch nierfalen is het resultaat van toenemende beschadiging van het nierweefsel en verlies van nierfunctie. Kortgeleden is ontdekt dat er specifieke cellen in de nier aanwezig zijn die als stamcellen kunnen functioneren en verantwoordelijk zijn voor een belangrijk zelfherstellend mechanisme van de nier. Normaal gesproken zijn deze cellen onder andere verantwoordelijk voor de regulatie van de bloeddruk. Als de nierfunctie echter zo ver achteruit gaat dat het een bedreiging kan vormen voor de gezondheid, dan kunnen deze cellen een metamorfose ondergaan. Zij krijgen hierbij het vermogen te delen en vervolgens beschadigde niercellen te vervangen. Helaas is bij veel patiënten het zelfherstellende vermogen van de nier onvoldoende om het proces van toenemende schade te kunnen remmen. Er zijn aanwijzingen dat post-transcriptionele regulatie een centrale rol speelt in het zelfherstellende vermogen van de nier. Post-transcriptionele regulatie is een proces waarbij vanuit DNA (genetisch materiaal) gevormde RNA moleculen nog aan allerlei veranderingen onderhevig zijn die de uiteindelijke vorming van functioneel eiwit beïnvloeden. De verwachting is dat dit proces de metamorfose die de specifieke niercellen kunnen ondergaan kan reguleren en dat het RNA molecuul miR-132 hierin een coördinerende rol vervult. De resultaten van dit project kunnen bijdragen aan het beter begrijpen van het proces van post-transcriptionele regulatie en de rol van miR-132 hierin. Dit kan uiteindelijk aanknopingspunten geven voor de ontwikkeling van behandelingen om het zelfherstellende vermogen van de nier te versterken en de ontwikkeling van chronisch nierfalen te remmen. Vraagstelling: 1.Bepalen van het effect van miR-132 spiegels op het zelfherstellend vermogen van niercellen. 2.Karakteriseren van de metamorfose die specifieke niercellen kunnen ondergaan onder invloed van veranderingen in miR-132 spiegels.3.In kaart brengen van miR-132-afhankelijke signaalroutes die ten grondslag liggen aan de zelfherstellende mechanismen van specifieke niercellen.

In deze studie hebben de onderzoekers aangetoond dat een specifiek RNA-molecuul (“microRNA-132”) een belangrijke rol speelt in deze metamorfose. Enerzijds hebben ze aangetoond dat microRNA-132 de productie van renine in balans houdt, en daarmee de water en zout balans. Anderzijds hebben ze, met behulp van genetisch gemodificeerde muizen modellen waarmee de stamcellen konden worden vervolgd tijdens het regeneratieve proces, aangetoond dat het remmen van microRNA-132 in muizen de regeneratieve capaciteit van deze cellen kan verhogen en meer cellen repareert in het nierfilter in een nierschademodel. Deze studie laat zien dat de regeneratieve capaciteit moduleerbaar is, en dat het moduleren van specifieke RNA-moleculen de nier kan stimuleren om zijn regeneratieve capaciteit te verhogen. Deze studies kunnen de basis zijn voor vervolgstudies om het regeneratieve proces volledig te begrijpen om zodoende op zoek te gaan naar manieren om deze capaciteit ten volle te benutten.

Soort: Cellijnen, dieronderzoek; fundamenteel, niet-klinisch
Onderwerp: Post-transcriptionele regulatie, miR-132, zelfherstellend vermogen, regeneratie